Tuesday 30 January 2007

Hubby's Instant Creation



Isang positive effect nitong blogging ay yun getting addicted to the
whole thing, nawawala yun interest mong maglinis at ni maglinis
ng bahay. Hala, blog dito at duon maghapon. Mula sa boiling
milk hanggang sa kung ano ang kakainin sa dinner. Madonna!
natapos na pala ang isang araw eh etong Pinay na bagong blogger
hindi nararamdaman nakalipas na ang isang araw. Mabuti na lang
USA ang asawa (for those who are not yet familiar with Pinay
acronymns, under the saya ng asawa) understanding ang mahal
na kabiyak ng puso and he surprised me with his instant
Chicken Vindaloo for our late lunch as one of his instant creations,
one will never know what ingredients he has used to produce this
heavenly tasting develish hot food. Anyway he confessed that he used:
one can Vindaloo from Aldi (hoi, this company should give me credits
for mentioning the name, is this possible?)
olive oil
Mustard
Kaper (I really don't know the English term, capers?)
Mayonnaise
Basilikum
Red Chillies

as of writing, I am also typing tipsyly if there is such a word and it is
nearly half the hour after one in the morning and I am not yet
sleeping and earlier today I promised not to touch my bloody
blogging page...and just have to keep my live friendships and not
spending my time with my computer, it is getting so hot, I think
my lap will get so roasted and I am so attached to this laptop or
notebook and the wine glass stands there empty while hubby looks
for peanuts.

As for the procedure how to cook this instant hubby's instant
creation, you have to come to visit us one day but then I am sure
he would not remember how he did it, just remember the ingredients
and either you grill that can or sautee it altogether with a 100 percent
olive oil.

Now I am still not that tipsy to read publish and sign off for this
morning.
Babush as Jengjeng would say it...is this word hot as we call in
in German cyber lingo?

Tschuss

Pina von Alemania

Monday 29 January 2007

From the Pot of Contention to Tiffing Point






One Sunday morning

Hubby: Watch the milk!
Blogging Wife: Of course, I do.
(Telephone rings!!!)
BW: Oy, ano, was just thinking of calling U.
tralalalala
tralalalala
etc, etc, etc,
ano pa, ano pa,
sige,
we are about to have Brunch, BRUNCH!
AY, D MILK!

(ANG PUTRIS NA GATAS LAGING NAG-UUMALPAS!)

Hubby: TOLD YOU SO!
BW: Why does it happen everytime you ask me to look at it.
You can also heat the milk yourself.
Hubby: I don't need hot milk. You want to heat it.
BW: But you said we have brunch and cappuccino.
Hubby: I am happy with my Espresso.
BW: And what about me, do I have no right to have my own needs?
You forgot also...yak, yak, yak, yak, and yak, yak, yak...
Hubby: The bread, you are toasting the bread!
(and so the same procedure every sweet Sunday...)


Pina von Alemania

Saturday 27 January 2007

Talking with My Tulip


Finally, in this winter, snow came in my city but in feathery forms and did not really stay. We turned on the heating for the first time since autumn last year but only for three days. We are thinking of putting it off again tonight when our flat is turned into a temporary huge oven.

See my first planted tulip trying to get out of that dried soil. Could it be the heat in our living room which pushes it to get out of that parched earth screaming for water!
(My plants are all self-supporting, green today, tomorrow brownish
green and on the next days, I will be looking for another pots of green
plants to keep the greening cycle in this corner of our living room.)
Maybe I need to learn '"green"communication.
My girlfriend Emma told me that she talks with her plants and
her house is just like a small greenhouse all throughout the year.
Of course, so does my mother who not only talks with her plants but
scolds them when they refuse to grow or bear flowers at all. Result?
We have one small house surrounded by greening plants and trees of
all sorts, people would not even see there is a house behind these
crawling, hanging leaves and branches. Actually, it is her strategy to
cover the need of renovation in our house; natural, green curtains
to cover the rusting grilles.

For my part as a dutiful daughter living abroad but with other
financial obligations other than putting up my dreamed Italian
villa in our barrio, I could only support her strategy by sending extra
money so she could buy more tree seedlings to cover the roofs, too,
in the future. And I could add my concern that we should really
do our part in anyway in reducing global warming.

She will hate me, I could imagine that.

Tuesday 23 January 2007

A Visit from a Precious Friend


Last Friday, Marion called me up informing me that she
would be passing by with Fatima. Ay Susmaryosep! Naka
limutan ko na may bisitang dadating ngayon weekend.
Nakalimutan ko din nasa Europa na ako matagal nakatira.
Walang ffs sa mga scheduled activities o dates kung
walang importanteng pagbabago sa mga planning.
Katatapos din lang ng Orkan Kyrill kaya siguro naiisip ko
na hindi na matutuloy ang mga bisita kaya ayun, nagkalat
pa rin ang mga libro at tiramisu (mga tirang kakanin sa
lamesa na pinagtripan ng dumadaan si Killyr o Kyrill sa
kalagitnaan ng Alemanya.) Swoops, sa isang daanan,
nadala lahat ang mga kalat sa salas duon sa silid tulugan,
pinunasan ang mga namumuting at nakikitang alikabok at
hinoover ang ilang parte ng carpet sa living room. At
ayun, sana naman nag-mukhang living room din yun
lugal ko pag ako ay may bisita.
At this point, hubby commented: Aha, talagang
kailangan
lang ng bisita para umayos tong salas at ang bilis!
(Tignan ko lang sa isip-isip ko ano ang sasabihin mo pag
pinanay ko ang pagbibisita, baka mastroke ka bigla at
palitan ang aming pangalan duon sa doorbell.)
Pero of course, hindi ko sinabi na nakalimutan ko ang
aming date. Nambola lang at sinabing akala ko hindi kayo
makakarating gawa ni Orcan Kyrill. Sagot ng magandang
Fatima:
Basta sinabi ko at naplano ko na, itutuloy ko at hindi na
ako tatawag
pa.
So learning points for Pinays:
Be sure of your invitation, walang bola-bola, walang
pabalat-bunga o sabi nga ni Tata Pons walang
"fruit of the loom".
Pero sa atin, magpapasiguro pa tayo, tatawag uli,
ipaaalala tuloy o hindi ba kahit tayo yung naimbita o
nangiimbita, di ba?

Later that evening, I was still thinking: ano kaya ang
aking ipakakain sa marikit na muslim?

Isang civil engineer si Fatima at sa kasalukuyang may
scholarship siya sa Alemanya. Nag-aaral pa siya ng
salitang Aleman at sa susunod na mga buwan,
magpapatuloy sila sa management at trainings sa ilang
mga institusyon sa Alemanya bago sila magsibalikan sa
kani-kanilang bayan.


Marami kaming napag-usapan, mula sa kaniyang hijab
"bandana" at sa kaniyang mga kaibigan. Ito ay sinusuot
din ng mga kababaihang Kristiyano at hindi lang ng mga
kababaihang Muslim sa kanilang bayan. At sa tingin
naman niya, matahimik naman ang pagsasama ng mga
Christians at Muslims duon sa kaniyang bayan. Maraming
kaibigan silang mga Christians lalong lalo na ang
kaniyang nanay.


Nang mapagusapan namin ang malulungkot na
karanasan ng mga ibang Pinay sa mga sinasabi naming
Islamic na bayan, nanghilakbot at nalungkot siya at sinabi
na lang, na hindi ito Islam. Sana sa susunod na aming
pagkikita, mas marami na siyang salitang Aleman o
magsasalita na lang kami sa English para mas lalo
kaming magkaintindihan.


Pero ganon pa man, kahit sa kakaunting salitang
alam namin, para kaming magtagal na magkaibigan
at may basis ang aming pagkakaunawaan kahit pa
magkaiba ang aming mga paniniwala at kaugalian.
  • mahilig ako sa red wine, siya sa black tea lang
Pero nagustuhan niya ang ginawa kong sushi na
sabi ko "halal" yan. At sa lahat, nagustuhan din
niya ang pandisal na ginawa pa ni Baby W. galing
Mindanao. I mean nagbabakasyon si Baby W.
sa Europa at nagshared siya ng kaniyang knowledge
how to make pandisal. Sa mga susunod na
posting yun how to make pandisal.

Pina von Alemania

Thursday 18 January 2007

Orkan Kyrill-Unang Brown-out sa Alemanya Jan. 18




Yun unang foto ay galing sa isang online newspaper na nagbabalita
tungkol sa pinakamalakas na bagyong dumating sa Europa mula
pa nuong nakaraang 20 taon. Kyrill (galing sa klasikong Grekko na
ibig sabihin ay Panginoon) ay binalitang may lakas na umaabot ng
200 kph sa Alemanya.
Naisip ko naman, ano naman kaya ang ginagawa ng mamang to
sa tabi ng dagat eh alam naman ng lahat na malakas talaga ang
dadating na bagyo.

Historical date din para sa akin ang pagdating ni Kyrill kasi eto ang
unang brown-out ko sa Alemanya. House arrest kami kasi nga
malakas daw talaga ang orkan na ito or bagyo kaya dapat stay indoors
muna daw kung puede. Tumigil ang serbisyo ng mga tren at busses pero
may libre naman daw na pagkain at rationed blankets para duon sa mga
naestranded sa estasyon. Hindi kasali ang Starbucks dito sa station, sigurado.

Ang sarap sanang manood ng bagyo mula sa balcon kung may mainit
na maiinom. Kasi sa Pinas ganon naman di ba, palaging may pinapapak
tayo kung titigil din lang sa bahay gawa ng bagyo.

Walang kuryente, walang mainit na malagkit na tsokolate na
binile ko pa sa Italy.
Walang kuryente, walang blogging, walang chatting, walang telepone,
ang mobile
low bat pa rin.

Ang hirap talaga ng walang POWER!

Pina von Alemania

Ampunin ko Kaya si Kaká!

Una ko siyang nakita sa Roma Termini at pinagtanong agad sa mga kaibigan taga Roma...yun poster niya, I mean. Ang pakla naman ng pangalan pero super cute di ba? Nagorder pa ako ng kaniyang T-shirt mula Milano parang football na fanatic fan pa at sinubaybayan ang games niya nuon World Cup sa Alemanya.
Nang bumisita ako muli sa Milano nuon Disyembre, sabi ni Charmaine, Tita sasamahan kita para makita mo yun mga Christmas lights.Yun palang sorpresa niya... sa kalagitnaan ng isang Piazza, si Kaká nakabantay sa yo, parang Big Brother Watching You ever present sa lahat nang mga dumadaan, nakaauto o nakatram, parang sinasabi, O Armani..mani... mani naman kayo dyan!

Ang sa tutuo lang, I am doing a hit and miss posting this mid-night, can't sleep, nagiging blogging addict at naisipan isingit si Armani and his model at kung sakali swertihin bibile din ako ng isang pair of Armani jeans at sa singit ko talaga ilalapat, susukatin.

Pina von Alemanya i.e. Tita Bee

Wednesday 17 January 2007

Turning the Tube-Paikutikutin at Piliting Abutin

Sabi sa isang headline dito sa bayang Alemanya, walang dapat ibigay na trabaho duon sa mga ayaw mag-anak. Hay, magblog na lang kaya na mag-adopt ng bata sa Pinas para sabihin dito sa Alemanya na may magbabayad ng mga pension at iba pang social insurance ng mga tumatandang mamayang Aleman at migrante sa Europa.

Malakas ang ulan at hanging dadating ngayon gabi kaya tigil sa bahay at pilitin intindihin ang bagong paraan ng mga postings at settings, template at commenting.
Kaya eto, may bagong blogger page at named it katulad ng sabi duon sa taas ng B.

Sige na muna, kailangan nang magred wine at pasta.

Hanggang sa susunod na postings,

Pina von Alemanya